نمایش نامه ی مده آ را چند سال پیش شروع کردم و انگیزه ی اول آن سوال دخترم درباره این نمایش نامه بود. وقتی متن های انگلیسی آن را یافتم و خواندم دیدم نمی توان از سِحر مده آ ی افسون کار گریخت و من نیز چون جیسون افسون اش شدم. کار ترجمه، پژوهش و تحلیل آن بیش از دو سال به طول انجامید و در نهایت به همت انتشارات افراز منتشر شد. تحلیل کتاب مبنایی روان شناختی دارد و بر اساس این سوال شکل گرفت که چگونه یک زن می تواند فرزندان خود را بکشد. قضیه برای ام آن جایی مهم تر و جدی تر شد که خبرهای زیادی از مده آ های عصر خودمان در روزنامه ها خواندم. از آن جا این نمایش نامه برای ام اهمیت خاصی یافت و پیچیدگی آن حیرت مرا بر انگیخت. ذهن پویا و اندیشه ی شگرف اوریپید در بیش از دو هزار سال پیش برای ام شگفت انگیز بود و هر چه بیش تر بر مطالعاتم می افزودم بیش تر حیرت می کردم. پژوهش پایانی کتاب را می توانستم خیلی بیش تر از آن چه هست ادامه دهم همچنان که ادامه داده ام اما محدودیت های موجود در طرح برخی مطالب مرا واداشت تا بخش هایی را حذف کنم تا شاید وقتی دیگر!
امیدوارم مورد قبول افتد و به جان منت پذیر هر توضیح راه گشایی برای بهتر شدن اثر در چاپ های بعدی خواهم بود. تصویری رنگی از نقاشی ابتدای کتاب را نیز در این جا می گذارم تا بهتر دیده شود. این اثر آفریده ی برنارد سافران ( Bernard Safran (1924-1995 نقاش امریکایی است که به زیبایی مضمون هر زمانی این نمایش نامه ی جاودان را به تصویر کشیده است.
امیدوارم مورد قبول افتد و به جان منت پذیر هر توضیح راه گشایی برای بهتر شدن اثر در چاپ های بعدی خواهم بود. تصویری رنگی از نقاشی ابتدای کتاب را نیز در این جا می گذارم تا بهتر دیده شود. این اثر آفریده ی برنارد سافران ( Bernard Safran (1924-1995 نقاش امریکایی است که به زیبایی مضمون هر زمانی این نمایش نامه ی جاودان را به تصویر کشیده است.
۱ نظر:
اگر کلاه شاپوی سرمه ای رنگت را به من بدهی، کلاه از سر بر میدارم و تمام قد در برابرت خم می شوم...
پ.ن: گاه گاهی می شود که می ترسم... خیلی... مثل همین حالا...
پ.ن.ن: اگر مده آ بودم!؟
ارسال یک نظر